کد مطلب:148498 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:358
نور پنج تن آل عبا در عصر آدم
روایات بسیاری از كتب معتبر رسیده كه نور پنج تن (محمد صلی الله علیه و آله، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهماالسلام) قبل از تولدشان وجود داشته و آدم و نوح و ابراهیم و موسی و... در حوادث شدید و خطرها، پنج تن آل عبا علیهم السلام را در درگاه خداوند واسطه قرار می دادند.
به عنوان نمونه تنها در میان دهها روایت، به روایت جالب زیر توجه كنید:
در كتاب ادریس پیامبر [1] آمده:
«حضرت ادریس روزی به یاران خود رو كرد و گفت: روزی فرزندان آدم علیه السلام در حضور او درباره ی بهترین مخلوقات خدا بحث كردند، بعضی گفتند پدر ما آدم بهترین مخلوق خدا است، چرا كه خدا او را با دست قدرتش خلق كرد و روح منسوب به خود را در او دمید و به امر او، فرشتگان به عنوان احترام آدم، آدم را سجده كردند [2] و آدم
را معلم فرشتگان خواند و او را خلیفه ی زمین قرار داد و اطاعت او بر مردم واجب نمود.
عده ای گفتند نه، بلكه بهترین مخلوق خدا، فرشتگانند كه نافرمانی از خدا نمی كنند و همواره در اطاعت خدا به سر می برند ولی حضرت آدم علیه السلام ترك اولی كرد و خداوند او و همسرش را از بهشت بیرون نمود، گرچه توبه او را پذیرفت و او را هدایت نمود و به او و فرزندان مؤمنش وعده ی بهشت داد.
گروه سوم گفتند: بهترین خلق خدا، جبرئیل است كه در درگاه خدا امین وحی می باشد.
گروه دیگر سخن دیگری گفتند و بگو مگو زیاد شد، تا اینكه حضرت آدم علیه السلام در مجلس حاضر گشت، پس از اطلاع از ماجرا به آنها فرمود:
فرزندانم! آن طور كه شما فكر می كنید، درست نیست. وقتی خداوند مرا آفرید و روحش را در من دمید بلند شدم و نشستم در حالی كه به عرش خدا می نگریستم ناگهان پنج نور در نهایت شكوه و كمال و درخشش دیدم كه غرق در انوار آنها شدم.
عرض كردم: خدایا این پنج نور كیستند؟
فرمود: این پنج نور، نور اشرف مخلوقات اند، اینها بابهای رحمت من و واسطه های بین من و مخلوقاتم هستند و اگر اینها نبودند تو را و آسمانها و زمین و بهشت و دوزخ و خورشید و ماه را نمی آفریدم.
عرض كردم: خدایا نام اینها چیست؟
فرمود: به عرش بنگر، وقتی نگاه به عرش كردم این نامهای پاك را یافتم:
بارقلیطا، ایلیا، طیطه، شبر، شبیر. یعنی محمد صلی الله علیه و آله، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام.» [3] .
در آیه ی 37 سوره ی بقره می خوانیم:
فتلقی آدم من ربه كلمات فتاب علیه؛ (پس از ترك اولی كه از آدم علیه السلام سر زد و او و همسرش از بهشت رانده شدند) آدم علیه السلام توبه كرد و از پروردگار خود كلماتی دریافت و با آنها توبه كرد و خداوند توبه اش را پذیرفت.
از ابن عباس نقل شده از پیامبر صلی الله علیه و آله سؤال شد منظور از این «كلمات» چیست كه آدم آن را در درگاه خدا واسطه قرار داد، فرمود: «آدم، خداوند را به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام یاد نمود و درخواست كرد و خداوند توبه اش را پذیرفت.» [4] .
به عنوان نمونه تنها در میان دهها روایت، به روایت جالب زیر توجه كنید:
در كتاب ادریس پیامبر [1] آمده:
«حضرت ادریس روزی به یاران خود رو كرد و گفت: روزی فرزندان آدم علیه السلام در حضور او درباره ی بهترین مخلوقات خدا بحث كردند، بعضی گفتند پدر ما آدم بهترین مخلوق خدا است، چرا كه خدا او را با دست قدرتش خلق كرد و روح منسوب به خود را در او دمید و به امر او، فرشتگان به عنوان احترام آدم، آدم را سجده كردند [2] و آدم
را معلم فرشتگان خواند و او را خلیفه ی زمین قرار داد و اطاعت او بر مردم واجب نمود.
عده ای گفتند نه، بلكه بهترین مخلوق خدا، فرشتگانند كه نافرمانی از خدا نمی كنند و همواره در اطاعت خدا به سر می برند ولی حضرت آدم علیه السلام ترك اولی كرد و خداوند او و همسرش را از بهشت بیرون نمود، گرچه توبه او را پذیرفت و او را هدایت نمود و به او و فرزندان مؤمنش وعده ی بهشت داد.
گروه سوم گفتند: بهترین خلق خدا، جبرئیل است كه در درگاه خدا امین وحی می باشد.
گروه دیگر سخن دیگری گفتند و بگو مگو زیاد شد، تا اینكه حضرت آدم علیه السلام در مجلس حاضر گشت، پس از اطلاع از ماجرا به آنها فرمود:
فرزندانم! آن طور كه شما فكر می كنید، درست نیست. وقتی خداوند مرا آفرید و روحش را در من دمید بلند شدم و نشستم در حالی كه به عرش خدا می نگریستم ناگهان پنج نور در نهایت شكوه و كمال و درخشش دیدم كه غرق در انوار آنها شدم.
عرض كردم: خدایا این پنج نور كیستند؟
فرمود: این پنج نور، نور اشرف مخلوقات اند، اینها بابهای رحمت من و واسطه های بین من و مخلوقاتم هستند و اگر اینها نبودند تو را و آسمانها و زمین و بهشت و دوزخ و خورشید و ماه را نمی آفریدم.
عرض كردم: خدایا نام اینها چیست؟
فرمود: به عرش بنگر، وقتی نگاه به عرش كردم این نامهای پاك را یافتم:
بارقلیطا، ایلیا، طیطه، شبر، شبیر. یعنی محمد صلی الله علیه و آله، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام.» [3] .
در آیه ی 37 سوره ی بقره می خوانیم:
فتلقی آدم من ربه كلمات فتاب علیه؛ (پس از ترك اولی كه از آدم علیه السلام سر زد و او و همسرش از بهشت رانده شدند) آدم علیه السلام توبه كرد و از پروردگار خود كلماتی دریافت و با آنها توبه كرد و خداوند توبه اش را پذیرفت.
از ابن عباس نقل شده از پیامبر صلی الله علیه و آله سؤال شد منظور از این «كلمات» چیست كه آدم آن را در درگاه خدا واسطه قرار داد، فرمود: «آدم، خداوند را به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام یاد نمود و درخواست كرد و خداوند توبه اش را پذیرفت.» [4] .
[1] اين كتاب در سال 1895 ميلادي در لندن به زبان سرياني چاپ شده است و روايت فوق در صفحه ي 514 و 515 آن آمده است.
[2] اين سجده، سجده تكريم و شكر بود، تشكر از خداوند كه موجودي به نام انسان داراي روح نوراني آفريده است.
[3] علي والحاكمون، تأليف استاد محمد صادقي، ص 53. وي در اين صفحه مي گويد: ما در اين باره در كتاب «رسول الاسلام في الكتب السماويه» پنجاه و نه بشارت از پيامبران سابق درباره ي پيامبر اسلام محمد (ص) و علي (ع) و امام حسين (ع) و امام مهدي (ع) ذكر كرده ايم.
[4] مناقب ابن مغازلي شافعي، ط اسلاميه، ص 63، اين روايت از طرق متعدد از ائمه ي اهلبيت (ع) نيز نقل شده است (تفسير نورالثقلين و مجمع البيان، ذيل آيه ي 37 بقره).